Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Τα WikiLeaks και η τύφλα μας


Τα Wik­iLeaks έχουν και την ελληνική πλευρά τους

Τώρα πλέον οι πολίτες του πλανήτη μπορούν να δούν πως η διαφθορά είναι απλωμένη σε όλες τις χώρες -και στην Ελλάδα- και κανένας δημοσιογράφος δεν θα δικαιούται να μιλήσει ξανά για αποκαλυπτικές εκπομπές και αποκαλυπτικά ρεπορτάζ...

Αποσπάσματα των εγγράφων

(Φυσικά οι διάφοροι συνωμοσιολόγοι του διαδικτύου έχουν την δυνατότητα να αντιπαραθέσουν δικά τους ή άλλα έγκυρα έγγραφα –εάν θέλουν να θεωρηθούν σοβαροί- τεκμηριώνοντας έτσι τις θεωρίες τους, βέβαια εάν δεν το κάνουν ευκόλως μπορούν να θεωρηθούν ύποπτοι ή συνένοχοι του κατεστημένου)

δημοσιεύονται στους New York Times, στον Guardian, στο Spiegel, στην El Pais και στη Le Monde. Σύμφωνα με πληροφορίες, ανάμεσα στις εφημερίδες που επρόκειτο να δημοσιεύσουν τα έγγραφα ήταν και το ημερήσιο «Βήμα», αλλά ο εκδότης του νόμισε πως πρέπει να τυπώσει καμιά διακοσαριά χιλιάδες σελίδες -με όλα τατηλεγραφήματα- σε κάθε φύλλο της εφημερίδας, οπότε αποφάσισε να της βάλει λουκέτο για να μην καταστραφεί οικονομικά. Βέβαια, πριν κλείσει την εφημερίδα, ο κ. Ψυχάρης πρότεινε στους υπεύθυνους του Wik­iLeaks να κυκλοφορήσει το «Βήμα» με τα έγγραφα σε CD, αλλά να συνοδεύεται και με ένα CD με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Στέλιου Καζαντζίδη, ώστε να ψηθούν οι υποψιασμένοι αναγνώστες και να το αγοράσουν - οι άνθρωποι του Wik­ileaks δεν το δέχτηκαν ...γιατί είναι όλοι θαυμαστές του Γρηγόρη Μπιθικώτση.

H ειδική εφαρμογή για την εμφάνιση και την επεξεργασία των αμερικάνικων διπλωματικών εγγράφων που διέρρευσε το WikiLeaks υπό τον γενικό τίτλο «CableGate» των Wikileaks στα Ελληνικά (Beta) αν όλα πάνε καλά θα βρίσκετε (και) εδώ.

Η πλήρης έκδοση της εφαρμογής θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου.

Όλα τα έγγραφα


Σχετικά άρθρα:


  1. Αναζητείται ο ιδρυτής της Wikileaks, Julian Assange
  2. Wikileaks: Σοβαρές ενδείξεις για εγκλήματα πολέμου στο Αφγανιστάν
  3. Εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό για τον διαχειριστή του Wikileaks
  4. Ο ανώνυµος πληροφοριοδότης σήµερα λέγεται Wikileaks
  5. Κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας από τις αποκαλύψεις του WikiLeaks

και

Από το Wik­ileaks στον Γιώργο Κουρή

Wikileaks made in Greece…

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

ΟΙΝΟΠΟΣΙΕΣ στην αρχαία ταβέρνα

ΟΙΝΟΠΟΣΙΕΣ

Οταν έσπαγαν πιάτα στην (αρχαία) ταβέρνα

Πηγάδι στην αρχαία αγορά γεμάτο από θραύσματα μαγειρικών σκευών, αγγείων φαγητού και ποτού, αλλά και υπολείμματα ψαριών, αποκαλύπτει τη λειτουργία ενός καπηλειού της κλασικής εποχής

ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ



Σκύφοι με ανάγλυφη διακόσμηση για τους καλούς πελάτες μιας ταβέρνας,αφού καθένας έπινε κρασί στο δικό του κύπελλο

Οταν ο Αριστοφάνης βάζει στο στόμα του δούλου Παφλαγόνα την αλαζονική φράση
«Μόλις φάω ζεστές παλαμιδοφέτες και πιω από πάνω σκέτο κρασί,θα κάμω λιώμα εγώ τους στρατηγούς της Πύλου»
κι όταν ο ρήτορας Υπερείδης σημειώνει πως
«οι Αρεοπαγίτες απαγόρευαν σε οποιονδήποτε είχε γευματίσει σε καπηλείο να επισκεφθεί τον Αρειο Πάγο»
, μιλούν, εκτός των άλλων, για έναν λαϊκό θεσμό της αρχαίας Αθήνας ευρύτατα διαδεδομένο και δημοφιλή. Γιατί αν η αριστοκρατία διασκέδαζε στα συμπόσια τρώγοντας και κυρίως πίνοντας, το αντίστοιχο για τους απλούς ανθρώπους ήταν οι ταβέρνες και τα καπηλειά, στα οποία ήταν ελεύθερη η είσοδος για όλους. Κρασί, φαγητό, ενίοτε και τυχερά παιχνίδια- έτσι εξηγείται και η κακή φήμη τους- ήταν οι παροχές αυτών των χώρων. Και επειδή ο κάπηλος μπορούσε να είναι ταυτόχρονα και λιανοπωλητής, οι αρχαίες πηγές λένε ότι τα εμπορεύματά του ήταν το κρασί, το ξύδι και οι πυρσοί με τους οποίους οι πελάτες φώτιζαν τον δρόμο για το σπίτι τους τη νύχτα, ώστε να προστατεύονται από τους κλέφτες μανδυών. Μια τέτοια ταβέρνα εντοπίστηκε στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 από τον αμερικανό αρχαιολόγο Τ. Λέσλι Σιρ Τζούνιορ κατά τις ανασκαφές της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής. Την απόδειξη μάλιστα για την ύπαρξη της ταβέρνας, η οποία προφανώς ήταν ένα απλό κτίσμα σε μια σειρά καταστημάτων της Αγοράς, την έδωσε ακριβώς η ύπαρξη μεγάλου αριθμού αγγείων για την πόση οίνου αλλά και κατάλοιπα τροφίμων!

Τι χρειάζεται μια ταβέρνα; Πρωτίστως καλό κρασί. Δευτερευόντως


Διαβάστε περισσότερα:

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ: Η αλήθεια

Κάποιοι επιμένουν να αγνοούν τα πνευματικά δικαιώματα...: περισσότερα....

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Συνθήκες απαρχής του Σύμπαντος

Ο ακαδημαϊκός και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τέξας Δημήτρης Νανόπουλος έγραψε με θέμα Φως στη «σκοτεινή ενέργεια» στο ΒΗΜΑ: «Το μεγάλο πείραμα του CΕRΝ: ένα γιγάντιο βήμα στην ανθρώπινη γνώση» και τόνισε ότι με το πείραμα του CΕRΝ στον LΗC δημιουργούμε συνθήκες απαρχής του Σύμπαντος και όντως χθες κατάφεραν να δημιουργούσουν με απίστευτα υψηλές θερμοκρασίες συνθήκες απαρχής του Σύμπαντος όπου οι επιστήμονες παρατήρησαν απώλειες ενέργειας ("jet quenching")!

Περισσότερα : http://user.web.cern.ch/user/Welcome.asp

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Ο θρύλος του Τουταγχαμών και ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή


Σαν σήμερα ο βρετανός αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ εισέρχεται στον τάφο του Τουταγχαμών στην Αίγυπτο.

Ο Τουταγχαμών, σήμερα, είναι αναμφισβήτητα ο πιο γνωστός Φαραώ της Αιγύπτου. Ωστόσο, πριν από την ανακάλυψη του τάφου του στην Κοιλάδα των Βασιλέων δεν ήταν παρά μόνο μια μικρή μορφή της 18ης Δυναστείας.

Γεννήθηκε γύρω στο 1347 π.Χ. και πέθανε ξαφνικά, σε ηλικία 18 ετών. Τα αίτια του θανάτου του δεν είναι ξεκάθαρα. Μία κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που εντοπίστηκε κατά την εξέταση της μούμιας με Ακτίνες Χ, μαρτυρά ότι ο θάνατός του ήταν βίαιος, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν επρόκειτο για δολοφονική επίθεση ή ατύχημα.

Ο τάφος του ανακαλύφθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1922 από τον βρετανό αρχαιολόγο Χάουαρντ Κάρτερ και η σαρκοφάγος ανοίχτηκε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923. Ήταν ο πρώτος βασιλικός τάφος που βρέθηκε ασύλητος, γεγονός που αποδίδεται από πολλούς στο θρύλο της κατάρας που τον συνόδευε. Ο Κάρτερ, ως επιστήμονας, τον απέρριψε από την πρώτη στιγμή.

Πιθανολογείται ότι οι ρίζες αυτού του θρύλου βρίσκονται σ' ένα μυθιστόρημα, το «Χαμένος στην πυραμίδα: Η κατάρα της μούμιας», που γράφτηκε από τη Λουίζα Μέι Άλκοτ το 1896. Ως θεωρία τροφοδοτήθηκε από δημοσιεύματα της εποχής, τα οποία επικεντρώθηκαν στους θανάτους ανθρώπων που εμπλέχτηκαν στις ανασκαφές, όπως ο Λόρδος Κάρναρβον που χρηματοδότησε την αποστολή.

Ωστόσο, μία έρευνα του επιδημιολόγου Μαρκ Νέλσον, του πανεπιστημίου Μόνας της Αυστραλίας, αποφαίνεται ότι βάση στατιστικών δεν υπάρχει τίποτα τα αξιοσημείωτο, που να στηρίζει αυτό το θρύλο. Από τους 24 ανθρώπους που εκτέθηκαν στην υποτιθέμενη κατάρα πέθαναν μόνο οι έξι, πολύ λιγότεροι δηλαδή από τους επιζήσαντες. Εξάλλου, κανείς από αυτούς που απεβίωσαν δεν ήταν κάτω των 70 ετών, επομένως ο θάνατός τους δεν μπορεί να θεωρηθεί πρόωρος.

Πηγή...

Συμβαίνουν και αυτά...

Μήπως όμως ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή είναι αυτός που συμβάλει σημαντικά στην αρχαιολογία (!) στην ανεύρεση του τάφου του Τουταγχαμών (και στην κατασκευή του φράγματος Ασουάν); Δυστυχώς η συνεισφορά του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή στην παγκόσμια επιστήμη (στην οποία ανήκει και η αρχαιολογία) παραμένει στο μεγαλύτερο μέρος της άγνωστη στην ίδια του την πατρίδα.

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Θερμό επεισόδιο μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας + video

Η στιγμή που η ανθρωπότητα "πάγωσε":

Θερμό επεισόδιο μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας – Δύο νεκροί, 20 τραυματίες

Τα πυρά πυροβολικού της Βορείου Κορέας σκότωσαν δύο Νοτιοκορεάτες στρατιώτες και τραυμάτισαν άλλους δεκαεπτά στο νοτιοκορεάτικο νησί Yeonpyeong . Το περιστατικό έλαβε χώρα στα δυτικά της κορεατικής χερσονήσου στην κίτρινη θάλασσα.

Στην επίθεση της Βόρειας Κορέας, η Νότια Κορέα απάντησε. Η Σεούλ κάνει λόγο για στοχευμένη και σχεδιασμένη επίθεση ενώ την ίδια ώρα η Πιονγιάνγκ ισχυρίζεται ότι η Νότια Κορέα επιτέθηκε πρώτη. (1)Στο θερμό επεισόδιο, το οποίο αποτελεί ξεκάθαρη παράβαση της ανακωχής μεταξύ των δύο χωρών έπειτα από τον πόλεμο μεταξύ τους που έλαβε τέλος το 1953, τραυματίστηκαν και τρεις πολίτες. Γύρω στις 200 οβίδες έπληξαν το νησί Yeonpyeong.
Η βορειοκορεατική επίθεση συμπίπτει με την αναχώρηση του Αμερικανού απεσταλμένου για τη Βόρεια Κορέα, Στίβεν Μπόργουορθ, από το Τόκιο για το Πεκίνο.
(σημ. η ισχύς της Κίνας και της Ιαπωνίας ανησυχεί τους βορειοκορεάτες) Εκεί θα συναντηθεί με Κινέζους αξιωματούχους με κύριο θέμα συζήτησης το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας.
Έκτακτη συνεδρίαση συγκάλεσε η Κεντρική Τράπεζα της Νότιας Κορέας* προκειμένου να αξιολογηθεί η επίπτωση του θερμού επεισοδίου στις αγορές.
Η Ουάσινγκτον καταδίκασε το επεισόδιο, έντονη ανησυχία εξέφρασε το Πεκίνο. Η Μόσχα απήυθυνε έντονη προειδοποίηση για ενδεχόμενη κλιμάκωση της έντασης.
Σε συναγερμό ο στρατός σε Νότια και Βόρεια Κορέα.

www.bankingnews.gr

(1)Η Πιονγιάνγκ κατηγορεί, από την πλευρά της, τη Σεούλ ότι άνοιξε πρώτη πυρ κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης* η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη, αναγκάζοντάς την να απαντήσει. Η Βόρεια Κορέα είχε ζητήσει να μην διεξαχθεί η άσκηση προειδοποιώντας με αντίποινα

Διαβάστε περισσότερα...

*Νοτιοκορεάτικες και Αμερικανικές δυνάμεις

κει που το ΔΝΤ, οι διεθνείς τοκοκλύφοι και το διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο δεν αλωνίζουν, είναι το Ιραν, η κομμουνιστική Β.Κορέα, και η Βενεζουέλα του Τσάβες, ενώ χώρες όπως η Κίνα και δευτερευόντως η Ρωσία παρά την είσοδό τους στον ΠΟΕ λόγω των μικρών ελλειμάτων (Κίνα), της ενεργειακή τους αυτάρκειας (Ρωσία, Ιράν, Βενεζουέλα) τους και του μικρού χρέους (Ρωσία, Κίνα) είναι ένας πονοκέφαλος για τα σχέδια των διάφορων ελίτ.


Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Που βρίσκεται τώρα Η ΜΟΥΜΙΑ ΤΟΥ «ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΟΣ»;


Για τον Βαγγέλη

Επικίνδυνη αρχαιολογία

Η «μούμια» του Αγαμέμνονα. Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;

Η έκπληξη ήταν τεράστια, όταν σηκώνοντας την γνωστή πλέον χρυσή προσωπίδα ανακάλυψαν ότι ο νεκρός ήταν ταριχευμένος δηλ. ήταν «μούμια». Αξίζει δε τον κόπο να παραθέσουμε το απόσπασμα, όπου ο ίδιος ο Σλήμαν αφηγείται το περιστατικό ανεύρεσης του νεκρού:

«Το στρογγυλό πρόσωπο με όλη του την σάρκα είχε διατηρηθεί θαυμάσια κάτω από την βαρειά χρυσή προσωπίδα. Δεν υπήρχε ούτε ίχνος από τα μαλλιά, αλλά τα δύο μάτια διακρίνονταν τέλεια, όπως και το στόμα, το οποίο λόγω του τεραστίου βάρους που είχε δεχθεί, ήταν διάπλατα ανοιχτό, αποκαλύπτοντας 32 όμορφα δόντια. Όλοι οι γιατροί που ήλθαν να δουν τον νεκρό συμπέρανα από τα δόντια ότι ο άνδρας αυτός πρέπει να είχε πεθάνει στην νεαρή ηλικία των 35 ετών. Η μύτη είχε τελείως εξαφανισθεί». Με σχόλιο του αργότερα σε ανακοίωσή του στον ελληνικό τύπο δηλώνει: «... ο νεκρός ανταποκρίνεται πλήρως στην εικόνα που εδώ και πολύ καιρό είχε πλάσει η φαντασία μου για τον πανίσχυρο Αγαμέμνονα». Τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα, ο κόσμος ενθουσιάζεται, «βρέθηκε ο νεκρός Αγαμέμνονας, ο θρυλικός βασιλιάς των Μυκηνών». Ένα κύμα ενθουσιασμού σαρώνει την Ελλάδα μπροστά στην τρομακτική ανακάλυψη, αλλά πολύ γρήγορα και ολόκληρο τον κόσμο. Χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στις Μυκήνες για να δουν το θαύμα...ο Σλήμαν τηλεγραφεί στο Ναύπλιο ζητώντας ένα ζωγράφο , για να γίνει πρώτα μια ελαιογραφία...και το πρότυπο της ξυλογραφίας που δημοσιεύθηκε στο λεύκωμα των Μυκηνών του Σλήμαν.

...Γιατί ποτέ εμείς δεν μάθαμε για την «μούμια» του Αγαμέμνονα;...

....στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και του ιδίου προσδιορισμού που φέρει και το εν λόγω Μουσείο [Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών], να έλθει επιτέλους στο φως και να εκτεθεί η σορός του Μυκηναίου Άνακτα. Γιατί, ακόμα και αν δεν είναι ο Αγαμέμνονας, όπως ίσως λανθασμένα η ρομαντική φύση του Σλήμαν να τον ταύτισε, δεν παύει να είναι ο νεκρός, και μάλιστα ταριχευμένος, ενός μεγάλου προγόνου από τα βάθη της ιστορικής μας παραδόσεως, αφού το μέρος που ετάφη εθεωρήθη διπλά ιερό...

... και μετά από αυτή την δημοσίευση θα πρέπει να είναι πλέον πανελλήνια και παγκόσμια απαίτηση, εθνική προσταγή: Φέρτε στο Ελληνικό Φως του Ιερούς Νεκρούς των Ελλήνων, μην μας στερείτε επί τέλους την ιστορία μας!...η προστασία των αρχαιολογικών μας μνημείων και θησαυρών δεν μπορεί να επιβληθεί μόνο με νομικές διαδικασίες και φανταχτερούς τίτλους, τις περισσότερες φορές για το «θεαθναι», ούτε με νομικίστικους διαχωρισμούς των Ελλήνων πολιτών, αλλά θέλει λαϊκή συμμετοχή και βαθειά συνείδηση της ανάγκης προστασίας της κληρονομιάς που οι προπάτορές μας μας παρέδωσαν. Πόσο μάλλον θέλει αναγνώριση αυτών των ιδίων, όταν η μοίρα μας παίζει τέτοια παιχνίδια και παραδίδει τα σώματά τους στα χέρια μας μετά από 3500 τουλάχιστον χρόνια. Ας λατρεύσουμε λοιπόν τους νεκρούς μας και ας τους αποδώσουμε τις τιμές που τους αρμόζουν. Και θα το τονίσουμε κλείνοντας για άλλη μια φορά, για να γίνει ακόμη καλλίτερα κατανοητό: ας καταλάβουν καλά κάποιοι, προτού να είναι αργά γι’ αυτούς, ότι ο πολιτισμός μας και η εθνική μας κληρονομιά δεν είναι κτήμα κανενός, δεν υπάρχει αποκλειστικότητα κανενός πατρώνα -εξουσιαστή πάνω του, δεν είναι κτήμα κανενός «αρμοδίου» δικτατορίσκου.

Σεβαστείτε την ιστορία μας. (Πηγή: Ευάγγελος Μπεξής, αρχαιολόγος εκδότης Ιχώρ, Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 2, άρθρο «Η Μούμια του Αγαμέμνονα. Γιατί μας κρύβουν την αλήθεια;», σσ. 12-23)

Βίντεο: Μέγεθος: 167 Kb - Διάρκεια: 1΄ 37΄΄.

Εάν δεν λειτουργεί το βίντεο στον υπολογιστή σας, μπορείτε να το διαβάσετε :

Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005

-Σας παρακαλώ πάρα πολύ [Δημοσιογράφος]

-Έχουμε ένα κράτος που δεν σέβεται τον πολιτισμό του. Τελεία και Παύλα. [Ευάγγελος Μπεξής]

-Αυτό είναι γεγονός...

-Θα σας πω... εδώ κύριε Προβατάκη, έχω μιλήσει για την μούμια του Αγαμέμνονα, από το δεύτερο τεύχος του Ιχώρ. Έχω φέρει το απόσπασμα, από το υπουργείο πολιτισμού, από το βιβλίο θυμάστε την έκδοση που είχε γίνει με την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, και λέει μέσα, ότι υπήρχε η μούμια του Αγαμέμνονος και τώρα δεν ξέρουν που βρίσκεται. Ξέρετε τι είναι αυτό που λέμε κύριε Χαρδαβέλλα;

-Φοβερό!

-Είναι τεράστιο!

-Φοβερό ζήτημα.

-Μιλάμε για το ότι βρέθηκε στις Μυκήνες το 1876 από τις ανασκαφές του Σλήμαν, από τον ίδιο τον Σλήμαν, βρέθηκε η καλούμενη η προσωπίς του Αγαμέμνονος, η οποία έχει από πίσω της μούμια, να τη!, σε ελαιογραφία. Δεν ξέρω αν μπορεί η κάμερα...

-Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά εδώ. [Θεοχάρης Προβατάκης]

-Ποια διαφορά;

-Η ανακάλυψη αυτή που λέτε, είναι 400 χρόνια..., ο τάφος δηλαδή αυτός, είναι 400 χρόνια παλαιότερος.

-Ποιός το λέει αυτό;

-Το λέει ο Μαρινάτος και αν θέλετε την μαρτυρία εδώ την έχω...

-Μισό λεπτό,... μισό λεπτό, όχι 400 χρόνια παλαιότερο...

-Σας παρακαλώ πάρα πολύ...

-Όταν βρέθηκε σας παρακαλώ, όταν βρέθηκε,... λέει ο ίδιος ο Σλήμαν, ότι απέσπασε...[εννοεί την προσωπίδα]

-Έκανε λάθος.

-Έκανε λάθος ο Σλήμαν;

-Μάλιστα...

-Που λέει στο ημερολόγιο της ανασκαφής...

-Μάλιστα...

-..ότι απέσπασα... [την προσωπίδα]

-Ο τάφος αυτός δεν είναι την εποχή του Αγαμέμνονα. Είναι 400 χρόνια παλαιότερος, και όπως...

-...καλά...

-Σας παρακαλώ κύριε Μπεξή γιατί αυτή την στιγμή είμαστε εντελώς εκτός θέματος (Πηγή: Τηλεοπτικός Σταθμός Alter, Οι Πύλες του Ανεξήγητου, Σάββατο 19/11/2005)

Πηγή...

Δεν κατάλαβα. Ποιό ήταν δηλαδή το θέμα;

Επίσης εάν η μούμια είναι παλαιότερη, έχει λιγότερη ή περισσότερη αξία;

και:

Που βρίσκεται τώρα Η ΜΟΥΜΙΑ ΤΟΥ «ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΟΣ»;

Τελικά ποιοι προσπαθούν να «σκοτώσουν» τον Σλήμαν; πρέπει όλοι να ενδιαφερθούμε για το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη πραγματική ιστορική αλήθεια των Ελλήνων και την ατολμία εκείνων που είναι υπεύθυνοι για τη διάσωση των ελληνικών αρχαιοτήτων, αναζητώντας την σαφήνεια και πολεμώντας την ασάφεια και την ανιαρότητα της αναξιοκρατίας...

Η ανάρτηση δεν τελειώνει εδώ, θα συνεχιστεί σύντομα....

Νίκος Σάμιος

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Η ιστορία της λέξης paparazzi και η σχέση της με την Ελλάδα

Η ιστορία της παγκόσμιας, πλέον, λέξης παπαρατσι (ιταλ. paparazzi) ξεκίνησε, το 1959, από τον Ιταλό σκηνοθέτη Federico Fellini, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας "Γλυκιά Ζωή" (La Dolce Vita). O Fellini απέδωσε αυτό το παρατσούκλι σε έναν από τους φωτορεπόρτερ της ταινίας του, με αποτέλεσμα να διαδοθεί παγκοσμίως και να προσδιορίζει τον "αδιάκριτο φωτορεπόρτερ"

Τι σημαίνει, όμως, το όνομα παπαρατσι και ποια είναι η σχέση του με την Ελλάδα;

Ο καθηγητής Μπρουνο Μιλιορινι αναφέρει ότι ο Φελινι δανείστηκε αυτό το όνομα από το μυθιστόρημα του Άγγλου George Gissing (1857-1903) "by the Ionian sea", το οποίο είχε γραφτεί το 1901, αλλά μεταφράστηκε στα Ιταλικά το 1957. Στο έργο αυτό ο Gissing αναφέρει για κάποιον ξενοδόχο στο Καταντζαρο με το ελληνικό όνομα Papasaratsis (: prete sellaio, παπάς-σελοποιός). Αυτό το όνομα άρεσε στο Φελινι και το έδωσε σε ένα από τους φωτογράφους της ταινίας του. O Παπασαρατσης (στα ελληνικά γνωστό και το επώνυμο Παπασαμαρας), λοιπόν, κατέληξε να γίνει ο γνωστός μας παπαρατσι. Στα 24grammata.com υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες καθώς και η αγγλική, γερμανική, ιταλική βιβλιογραφία. (Γιωργος Δαμιανός).

Για περισσότερα στο:

http://www.24grammata.com/?p=5416

Νέες Ταυτότητες Αστυνομικού Προσωπικού και Κάρτα του Πολίτη - Συγκριτική ανάλυση με Ηνωμένο Βασίλειο

Παρουσίαση των Νέων Ταυτοτήτων τύπου πιστωτικής κάρτας Αστυνομικού Προσωπικού (Αστυνομικών- Ειδικών Φρουρών- Συνοριακών Φυλάκων ) από το επίσημο κανάλι της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.) http://youtube.com/user/EllinikiAstynomia που εκτυπώνονται στη Διεύθυνση Διαβατηρίων της ΕΛ.ΑΣ. http://passport.gov.gr της οποίας το προσωπικό εμφανίζεται να συγκατατίθεται (σε περίπτωση, που αρνηθεί αστυνομικός να συγκατατεθεί στην επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων σύμφωνα με το Νόμο 2472/1997 Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ακολουθεί παραπομπή του στο υπηρεσιακό πειθαρχικό συμβούλιο όπου του ανακοινώνεται η απόλυση του με συνοπτικές διαδικασίες, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω) στη βιομετρική επεξεργασία των δακτυλικών του αποτυπωμάτων με ηλεκτρονική σάρωση δακτύλου του δεξιού χεριού προς επαλήθευση των δεδομένων της κάρτας εισόδου η σάρωση της οποίας προηγείται & η βιομετρική επαλήθευση απαιτείται για το άνοιγμα της θύρας της Δ/νσης.

Διαβάστε περισσότερα....

ΠΟΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΘΑ ΑΠΟΘΗΚΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Οικονομική κρίση ....διαφορετικά στην Ιρλανδία και Ελλάδα

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει όλα τα σενάρια ως προς την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση στην Ιρλανδία, διαβεβαίωσε η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στη Σεούλ, στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής της G20.

Η Μέρκελ δήλωσε ότι οι επενδυτές, που έχουν πουλήσει ιρλανδικά ομόλογα λόγω των ανησυχιών ότι η χώρα μπορεί να χρεοκοπήσει, δεν έχουν κατανοήσει τον μηχανισμό στήριξης που έχει δημιουργηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση τέτοιων κρίσεων και διαβεβαίωση πως εφόσον το ζητήσει η Ιρλανδία θα λάβει τη βοήθεια που θα απαιτηθεί.

Την ίδια στιγμή, το ζήτημα της Ιρλανδίας απασχόλησε την συνάντηση που είχαν στην πρωτεύουσα της Ν. Κορέας οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Βρετανίας. Σύμφωνα με τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο της Γερμανίας κ. Στέφεν Σέιμπερτ οι τρεις υπουργοί Οικονομικών συζήτησαν την κρίση χρέους στην Ιρλανδία και τον συντονισμό που πρέπει να υπάρξει για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τόνισε ότι η Ε.Ε.είναι έτοιµη να βοηθήσει το Δουβλίνο, αν αυτό χρειαστεί, προσθέτοντας ωστόσο ότι κάτι τέτοιο δεν έχει ζητηθεί, αν και κορυφαίοι οικονοµικοί αναλυτές θεωρούν πως είναι απλά θέµα χρόνου. Οι αποδόσεις των 10ετών κρατικών οµολόγων της Ιρλανδίας εκτοξεύτηκαν χθες πάνω από 9% και τα spreads έφτασαν στο ύψος ρεκόρ των 650 µονάδων βάσης.

Η γερµανική εφηµερίδα «Handelsblatt» ανέφερε, επικαλούµενη γερµανικές πηγές, ότι οι χώρες της ευρωζώνης ετοιμάζονται να σώσουν την Ιρλανδία. Η χώρα θεωρείται ότι έχει επάρκεια σε κεφάλαια έως τον Ιούλιο του 2011. Δύο στους τρεις οικονοµολόγους που συμμετείχαν σε δημοσκόπηση του Reuters, πιστεύουν ότι η Ιρλανδία δεν θα καταφέρει να βγάλει το 2011 χωρίς εξωτερική βοήθεια– συνδυασµό χρηµατοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο.

Το ποσό που αναµένεται να χορηγηθεί στην Ιρλανδία, αν κριθεί απαραίτητη η οικονοµική βοήθεια, εκτιµάται ότι ανέρχεται σε 48 δισ. ευρώ, όσο δηλαδή είναι το κόστος ώστε το ιρλανδικό δηµόσιο να σώσει πέντε από τις µεγαλύτερες τράπεζες της χώρας.

Το περίεργο ( μάλλον εύλογοι είναι οι λόγοι: Δεν εγκρίθηκε η δόση του Δεκεμβρίου προς την Ελλάδα, θα την δώσουν –ίσως-τον Ιανουάριο του 2011... ) είναι ότι ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου επιμένει και πιέζει για τον δανεισμό της Ιρλανδίας μέσω Ε.Ε και ΔΝΤ....

«Τώρα είναι η στιγμή για τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για την ιρλανδική κυβέρνηση να αναλάβουν αποφασιστική δράση για να βγάλουν τη χώρα από την τραπεζική κρίση της»
δήλωσε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών.

"Βρισκόμαστε τώρα στο σημείο όπου πρέπει να ληφθούν αποφάσεις και όπου η ιρλανδική κυβέρνηση προσεκτικά κάνει κινήσεις που πρέπει να κάνει"
τόνισε ο κ. Παπακωνσταντίνου σε τραπεζική συνδιάσκεψη.

Πηγή 1 Πηγή 2 Πηγή 3

Πηγή 4

Κυκλοφορεί:



Voyage with a Celestial Train - Ταξίδι με ένα Ουράνιο Τραίνο(video)


Μουσική
σύνθεση & ενορχήστρωση:
Κώστας Ν. Σκανδάλης

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Φως Ελληνικό το νόημα της Ελληνικής Ελευθερίας

Γράφει και ο Ιωάννης Κακριδής στον πανηγυρικό του λόγο "Το νόημα της ελληνικής ελευθερίας", που εκφωνήθηκε την 26η Οκτωβρίου 1960 στη μεγάλη αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου θεσσαλονίκης:

«Η εθνική ελευθερία είναι η αναγκαία προϋπόθεση για τη ζωή ενός λαού. Να δεχτούμε όμως πως το νόημα της ελευθερίας εξαντλείται από την ώρα που ένα έθνος πετάει από πάνω του τα δεσμά της δουλείας και οργανώνεται σε κράτος αυτόνομο; Αν ναι, τότε δεν θα είχαμε τί­ποτε να προσθέσουμε στο κεφάλαιο της ελευθερίας μας, έξω βέβαια από την ευθύνη να την κρατήσουμε αλώβητη. Με άλλα λόγια, δεν θα ήμαστε παρά απλοί θεματοφύλακες ενός αγαθού που μας εχάρισαν οι θυσίες των πατέρων μας.

Ποιος όμως είπε πως το ελληνικό ιδανικό της ελευθερίας δεν υψώνει στον άνθρωπο και άλλες απαιτήσεις, και πολύ βαριές μάλιστα: Μιλώ για το ελληνικό ιδανικό της ελευθε­ρίας· γιατί όπως κάθε υψηλή έννοια, το ίδιο και η έννοια της ελευθερίας ούτε αυτονόητη εί­ναι ούτε μονοσήμαντη. Ελεύθερος άνθρωπος: στον όρο αυτό δίνει κάθε λαός ανάλογα με την πνευματική του προετοιμασία και την ψυχική του ωριμότητα διαφορετικό περιεχόμενο. Στον αρχαίο κόσμο ελεύθερος, εθνικά ελεύθερος, ήταν και ο Αθηναίος και ο Σπαρτιάτης και ο Πέρσης και ο Αιγύπτιος. Ο Αιγύπτιος όμως και ο Πέρσης, αν τους μετρούσαμε πάνω στο κλασικό ελληνικό ιδανικό, δύσκολα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολίτες ελεύθεροι. Γιατί τους λαούς αυτούς τους βλέπουμε να σκύβουν το κεφάλι μπροστά σε μιαν επιταγή που τους επιβαλλόταν απέξω: στην επιταγή μιας πολιτείας, που απαιτούσε να κανονίζει και την ιδιωτική ζωή του πολίτη της ως την τελευταία λεπτομέρεια - ή στην επιταγή ενός βασιλιά, συχνά θεοποιημένου, που όριζε τους υπηκόους του σε ζωή και σε θάνατο- σε άλλες χώρες οι λαοί έπρεπε να υπακούν τυφλά στην επιταγή μιας θρησκείας σκοτεινής και αδιάλλαχτης, που τα μυστικά της τα γνώριζε μόνο το ιερατείο της, παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο.

Αντίθετα το κλασικό ελληνικό ιδανικό ζητούσε από τον άνθρωπο να μεταστρέψει τον εξωτερικό εξαναγκασμό σε πειθαρχία εσωτερική: Να σεβαστείς και ν' αγαπήσεις το θεό σου˙ να υπακούσεις στους νόμους της πατρίδας σου˙ να πειθαρχήσεις στους άρχοντες σου - ναι! Όχι όμως γιατί σε υποχρεώνουν εκείνοι, όχι γιατί φοβάσαι την τιμωρία τους, όχι για­τί θέλεις να κολακέψεις την εύνοια τους. Μια μάζα ανθρώπων αξεχώριστων, που δουλεύει τυφλά και άβουλα στο θεό , στην πολιτεία και στους άρχοντες, ας είναι και για το καλό, αυ­τό για τον κλασικό 'Έλληνα δεν ήταν οργάνωση ανθρώπων ελεύθερων. Για τον κλασικό Έλληνα η ελεύθερη πολιτεία προϋπόθετε και τον πολίτη ελεύθερο. Το κάθε άτομο χρωστούσε να υψωθεί σε ακεραιωμένη, υπεύθυνη προσωπικότητα, και με το φρόνημα αδούλωτο να κάνει τις επιταγές του θεού, της πολιτείας και των αρχόντων επιταγές της ψυχής του της ίδιας. Όλες οι μεγάλες ανθρώπινες αξίες, για να μείνουν αξίες, έπρεπε να πάψουν να είναι ετεροκίνητες και να δικαιωθούν μέσα στην ψυχή του κάθε πολίτη.»

Και τα παραδείγματα του Κακριδή συνεχίζονται... οι Έλληνες ανακάλυ­ψαν το φως: και αυτή η ανακά­λυψη στάθηκε ένας από τους πιο βασικούς σταθμούς στην πορεία προς την ελευθερία . . . Στις ψυχές των Ελλήνων πρωτάστραψε το φως, το μέσα φως. Στους αιώνες τους σκο­τεινούς οι Έλληνες κοίταξαν και γύρω τους βέβαια, και μέ­σα τους όμως, μέσα τους πιο πολύ. Το σκοτάδι έφυγε από την ψυχή των Ελλήνων, γι' αυ­τό ανέβασαν τους θεούς των από τα σκοτάδια της γης στον διάφανο Όλυμπο. Κάτι ακόμα: ύψωσαν το φως σε σύμβολο ελευθερίας."

Και τα παραδείγματα του Κακριδή εξακολουθούν να συνεχίζονται: Το φως ζητάει ο Αίας από τον Δία την ώρα που σκοτεινιάζει η μάχη γύρω από το κορμί του Πάτροκλου. Το φως και όχι τη σωτηρία. Να πεθάνουν εύχεται μέσα στο φως, αντικρίζοντας κατάματα το θάνατο, σαν ελεύθερες ψυχές που είναι. Αλλά και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας οι Έλληνες κινούνται, παρατηρεί ο Κακριδής; αναλύοντας τους "Πέρ­σες" του Αισχύλου, μέσα στο φως της ημέρας, ενώ στα σκότη σχεδιάζουν και κινού­νται οι Πέρσες. Στην ελληνική παράταξη όλα είναι φως, ακόμη και η σάλπιγγα βγά­ζει φλόγες, όλα είναι κίνηση φανερή, αντρίκια, ελεύθερη. Και καμιά απειλή του αρ­χηγού, για να μπουν στον πόλεμο, όπως συνέβαινε με τους Πέρσες. Οι Έλληνες αγω­νιστές ξέρουν από τον πρώτο ως τον τελευταίο ότι πολεμούν για την ελευθερία τους.

Γράφει ο Κακριδής:

«Σε ολόκληρο το έργο τίποτε δε δείχνει πως ο ποιητής περιφρονεί τον αντίμαχο. Έτσι και το περσικό σκοτάδι αντίκρυ στο ελληνικό φως συμβολίζει, νομίζω, πιο πολύ έναν διαφορετικό παρά έναν κατώτερο κατά τη γνώμη του Αισχύλου πολιτισμό. Είναι ο κόσμος του κρυφού και του σκοτεινού - ο κόσμος, όπου οι άνθρωποι άβουλοι και αμίλητοι, άχρωμοι και αδιαφοροποίητοι, υπηρετούν μηχανικά και δουλικά στους σκοπούς του κράτους, που τη θέληση του την ενσαρκώνει ένας και μόνο.

Απέναντι στο ασιατικό αυτό ιδανικό η Ελλάδα αντιτάζει το δικό της: το κάθε άτομο ακεραιωμένο και ελεύθερο, υπεύθυνο απέναντι στον εαυτό του και στην πολιτεία του και στους θεούς του. Και ο Έλληνας το ξέρει πως σαν άνθρωπος που είναι στέκει αδύναμος μπροστά στις βουλές των θεών των αθανάτων. Ακόμα ξέρει πως για να υπάρξει κράτος, εί­ναι ανάγκη ο πολίτης να υπακούει στους νόμους και στους άρχοντες. Και όμως κοιτάζει τους θεούς του στα μάτια, δεν τους προσκυνάει, γιατί η αίσθηση της αξιοπρέπειας του ως ανθρώπου δεν του επιτρέπει την ταπείνωση αυτή. Νιώθει ακόμη, πως και για τους θεούς τους ίδιους θα ήταν ταπεινωτικό να βλέπουν μπροστά τους δούλους να τους λατρεύουν.

Στα μάτια κοιτάζει ο Έλληνας και τους άρχοντες του, την ώρα που στην Ασία έπρεπε να κυλιστούν στο χώμα μπροστά στο βασιλέα τους˙ γιατί στην Ελλάδα η πολιτεία τους πο­λίτες της τους θέλει συνειδητούς, ελεύθερους συνεργάτες στους σκοπούς της και όχι άβου­λα όργανα της. Ιδανικό της δεν είναι η προκοπή της μέσα από την υποδούλωση των ατόμων είναι η τελείωση της μέσα από των ατόμων την τελείωση. Μια πολιτεία φιλάνθρωπη, που τι­μάει και σέβεται τον πολίτη της, καθώς τον βοηθεί να ολοκληρωθεί με δικό του περίγραμ­μα, δικιά του προσωπικότητα.

Αυτό το ιδανικό του ελεύθερου ανθρώπου, που θεμελιώνεται στους σκοτεινούς αιώνες και ολοκληρώνεται στην κλασική Αθήνα του 5ου αιώνα, προσδιορίζει ένα πλήθος φανε­ρώματα του ελληνικού κόσμου, που αλλιώς μας φαίνονται παράξενα και άσχετα μεταξύ τους. Ας μελετήσουμε μερικά, παίρνοντας τα από ποικίλες περιοχές της ζωής.»

Για να μας δείξει αυτά τα φανερώματα ο Κακριδής φέρνει παραδείγματα από τη μυθολογία, από την καθημερινή ζωή των Ελλήνων και από την τέχνη τους: Στη μυθο­λογία, λέει, κάθε λαού ζουν πλήθος μικροδαίμονες (νάνοι, γίγαντες, νεράιδες, Χάριτες, θεότητες ποικίλες της φύσης) ανώνυμοι όλοι τους. Χάνονται μέσα στην ανωνυ­μία. Μόνο στην Αρχαία Ελλάδα έχουν ονόματα˙ ο καθένας το δικό του. Όχι δίχως λό­γο! Γιατί με τ' όνομα της η κάθε θεότητα διακρίνεται από την ανώνυμη μάζα, αποκτά δικό της περίγραμμα και προσωπικότητα: ελευθερώνεται.

Έτσι και οι πολίτες: ο καθένας με τ' όνομα του και μόνο μ' αυτό. Οι τίτλοι λείπουν. Αν βρίσκαμε σήμερα την επιτύμβια στήλη του Περικλή, είναι βέβαιο ότι θα έγρα­φε, όπως και τόσων άλλων Αθηναίων:

Περικλής Ξανθίππου Χολαργεύς.

Το όνομα του, το όνομα του πατέρα του και του δήμου του. Όλα τα λοιπά (τίτλοι: στρατηγός, πολιτικός κτλ.) είναι απλές συνέπειες της προσωπικότητας του. Δεν προσθέτουν, θολώνουν. Δεν προβάλλουν, σκοτίζουν: Δεν ελευθερώνουν.

Έτσι και στην τέχνη: το κάθε άγαλμα ζει τη δική του ζωή μέσα στο φως χωρίς εξαρτήσεις και αντιστύλια. Γι' αυτό το καθένα τους δουλεύεται από όλα τα μέρη του, ακόμη και από το πίσω μέρος που δεν πρόκειται να φανεί. Ακεραιωμένα τα αγάλματα, όρθια και γυμνά: ελεύθερα από το καθετί˙ πόθος ελευθερίας. Γράφει:

«Ίσως κανένα άλλο μνημείο δε φανερώνει το ιδανικό της ελληνικής ελευθερίας ωραιότερα από τη ζωφόρο του Παρθενώνα. Εκατό κάπου μορφές αποτελούν την πομπή, η καθεμιά με τα δικά της γνωρίσματα. Στα ανατολικά πρότυπα όλες οι μορφές είναι ίδιες, γί­νονται ανώνυμη μάζα. Στον Παρθενώνα κάθε μορφή κρατάει την προσωπικότητα της.

»Ο πόθος της ακεραίωσης κυβερνάει ακόμη και τα άψυχα: η κάθε κολόνα στον αρ­χαίο ναό κρατιέται σε απόσταση από την άλλη, ζει τη δικής της ζωή και πειθαρχεί στο γε­νικό ρυθμό. Αντίθετα στους ρωμαϊκούς ναούς οι πυκνές κιονοστοιχίες δίνουν την εντύπωση της μάζας και θυμίζουν πυκνές ρωμαϊκές φάλαγγες, μέσα στις οποίες το άτομο χάνεται."

»Ο ελεύθερος άνθρωπος μέσα στην ελεύθερη πολιτεία, αυτό είναι το ελληνικό ιδανικό. Το άτομο λυτρωμένο από την αμάθεια και την πρόληψη και το φόβο, φωτισμένο, πε­ρήφανο, με τη δύναμη ό,τι παίρνει απ' έξω να το δουλεύει βαθιά μέσα του˙ το άτομο που συμ­μετέχει ενεργά και υπεύθυνα στη διακυβέρνηση της πολιτείας˙ που τον εξωτερικό κατανα­γκασμό τον αλλάζει σε εσωτερική ελευθερία, που το «όχι» των θεών των νόμων και των αρχόντων μπορεί και το μεταστρέψει σε «ναι» της ίδιας του της ψυχής."

(Ι.Θ. Κακριδής, «Ελληνικό φως»)

Πηγή....

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Το Μέγα Τρόπαιο Τοξευτικής Επιδείξεως

Η επίδειξη στην Νότια Κορέα που έδωσε πρώτη θέση στον κόσμο στηνΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Διαβάστε περισσότερα....

Περί Δημοκρατίας στην αρχαιότητα

Δημοκρατία και Τυραννία

Περί Δημοκρατίας

Οι αγώνες υπέρ της δημοκρατίας, στον ελληνικό χώρο, αποτελούν πανάρχαιη παράδοση, συνυφασμένη με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα. Και μπορεί μεν η Ελλάδα να υπήρξε, ταυτόχρονα, η κοιτίδα όλων των γνωστών στον άνθρωπο πολιτευμάτων, η Τυραννία όμως δεν έπαψε ποτέ να θεωρείται παρεκτροπή και τροχοπέδη στην ανάπτυξη της «πόλης». Τα αποσπάσματα που ακολουθούν, από το βιβλίο της καθηγήτριας Ιωάννας Βελισσαροπούλου – Καράκωστα, «Θεσμοί της αρχαιότητας» [εκδόσεις Α. Σάκκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή 1987] καταδεικνύουν περίτρανα πως το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων υπέρ της δημοκρατίας αποτελεί ίδιον της φύσης της φυλής μας.
Ι.Λ.

Τα δύο ολιγαρχικά καθεστώτα που βίωσε η Αθήνα, των Τετρακοσίων (411 π.Χ.) και των Τριάκοντα (404 π.Χ.), ανταποκρίνονται απόλυτα στην ολιγαρχία, έτσι όπως την περιγράφουν οι θεωρητικοί. Η ολιγαρχία εγκαθιδρύεται κατά κανόνα «τοις πράγμασι». Οι νόμοι και οι πολίτες αγνοούνται, οι αντίπαλοι του καθεστώτος διώκονται, συχνά θανατώνονται, οι περιουσίες τους δημεύονται. Οι λόγοι του Λυσία και τα Ελληνικά του Ξενοφώντα αναφέρουν με αποστροφή τα εγκλήματα με τα οποία οι Αθηναίοι συνέδεσαν τους Τριάκοντα, αρχή παραπλήσια της τυραννίδας[1].

Τα ολιγαρχικά καθεστώτα της Αθήνας υπήρξαν μάλλον βραχύβια και είχαν, κατά κάποιο τρόπο, πραξικοπηματικό χαρακτήρα. Σε άλλα μέρη όμως αποτελούσαν το φυσικό και διαρκές καθεστώς, όπως στη Σπάρτη όπου η ολιγαρχία εμφανίζει σχήμα πυραμίδας (είλωτες – περίοικοι – τριάντα γέροντες – πέντε έφοροι). Όπως δε χαρακτηριστικά λέγεται «οι μεν Αθηναίοι κατέλυαν παντού τις ολιγαρχίες, οι δε Λάκωνες τις δημοκρατίες»[2].

Ψήφισμα του Δημοφάντους κατά των τυράννων,410/409 π.Χ.
Ανδοκίδης, Περί Μυστηρίων (Ι), 96-98.

Εάν τις δημοκρατίαν καταλύη την αθήνησιν, ή αρχήν τινα άρχη καταλελυμένης της δημοκρατίας, πολέμιος έστω Αθηναίων και νηποινεί τεθνάτω, και τα χρήματα αυτού δημόσια έστω, και της θεού το επιδέκατον. Ο δε αποκτείνας τον ταύτα ποιήσαντα και ο συμβουλέυσας όσιος έστω και ευαγής.
Ομόσαι δ’ Αθηναίους άπαντας καθ’ ιερών τελειών, κατά φυλάς και κατά δήμους, αποκτενείν τον ταύτα ποιήσαντα…

Όποιος καταλύσει το δημοκρατικό πολίτευμα στην Αθήνα ή ασκήσει οποιαδήποτε αρχή μετά την κατάλυση της δημοκρατίας, να θεωρηθεί εχθρός των Αθηναίων και να φονευθεί ατιμωτητί, η δε περιουσία του να δημευθεί και το ένα δέκατο να περιέλθει στην θεά (Αθηνά). Αυτός που θα φονεύσει τον τύραννο ή τον συνεργό, καθώς και ο ηθικός αυτουργός, να είναι απαλλαγμένοι από το μίασμα (που επιφέρει η ανθρωποκτονία).
Να ορκισθούν όλοι οι Αθηναίοι, κατά φυλές και κατά δήμους, επάνω από ακέραια θυσιάσματα, ότι θα φονεύσουν τον τύραννο ή τον συνεργό.

Νόμος του Ευκράτους κατά της Τυραννίδος, 336 π.Χ.

Ευκράτης Αριστοτίμου Πειραιεύς είπεν. Αγαθήι τύχηι του δήμου του Αθηναίων. Δεδόχθαι τοις νομοθέταις. Εάν τις επαναστήι τώι δήμωι επί τυραννίδι ή την τυραννίδα συνκαταστήσηι ή τον δήμον τον Αθηναίων ή την δημοκρατίαν την Αθήνησιν καταλύσηι, ος αν τον τούτων τι ποιήσαντα αποκτείνηι, όσιος έστω. Μη εξείναι δε των βουλευτών των της βουλής της εξ Αρείου Πάγου, καταλελυ(μ)ένου του δήμου ή της δημοκρατίας της Αθήνησιν ανιέναι εις Άρειον Πάγον μηδέ συνκαθίζειν εν τώι συνεδρίωι μηδέ βουλεύειν μεδέ περί ενός. Εάν δε τις του δήμου ή της δημοκρατίας καταλελυμένων των Αθήνησιν ανίηι των βουλευτών των εξ Αρείου πάγου εις Άρειον Πάγον ή συγκαθίζηι εν τώι συνεδρίωι ή βουλεύηι περί τινος, άτιμος έστω και αυτός και γένος το εξ εκείνου και η ουσία δημοσία έστω αυτού και της θεού το επιδέκατον.

Πρόταση του Ευκράτους του Αριστοτίμου, από το δήμο του Πειραιά: Κρίθηκε ορθό από τους νομοθέτες, αν κάποιος καταλύσει το δημοκρατικό καθεστώς και να εγκαθιδρύσει τυραννίδα, συνεργασθεί με το τυραννικό καθεστώς, αποστερήσει τους Αθηναίους πολίτες από τις εξουσίες τους ή καταλύσει τη δημοκρατία επιτρέπεται να φονευθεί ατιμωρητί. Στο διάστημα που πολίτες έχουν στερηθεί τις εξουσίες τους και έχει καταλυθεί η δημοκρατία στην Αθήνα, απαγορεύεται στα μέλη του Αρείου Πάγου η προσέλευση στον Άρειο Πάγο, η συμμετοχή στις συνεδριάσεις, καθώς και η λήψη οποιασδήποτε αποφάσεως. Αν στο διάστημα που οι πολίτες έχουν στερηθεί τις εξουσίες τους και έχει καταλυθεί η δημοκρατία στην Αθήνα, κάποιο από τα μέλη του Αρείου Πάγου μεταβεί στον Άρειο Πάγο ή μετάσχει σε συνεδρίαση ή σε λήψη οποιασδήποτε αποφάσεως, τιμωρείται με την ποινή της ατιμίας, ο ίδιος και η γενιά του, δημεύεται η περιουσία του και το ένα δέκατο περιέρχεται στη θεά (Αθηνά).

Νόμος του Ιλίου κατά των Τυράννων, Ολιγαρχίας και Δήμου καταλύσεως, 3ος π.Χ. αι.

Ος [δ’] αν απ[ο]κτείνηι τα[ον τα]ύραννο[ν] ή τον ηγεμόνα τη[ς] ολιγαρ[χ]ίας ή τον την δ[]ημοκρατίαν καταλύον[τ]α, α΄ν μεν έναρχο[ς], τάλαντον αργυρ[‘ι]ου λ[α]μβάνειν παρά της πόλεως αυθημε[ρον] ή τη Δευτέρα [κα]ι εικό[να] χαλκήν αυ[τα]ο[ύ στ]ή[σ]α[ι τα]ο[ν δή]μον, είναι δε αυτώι και σίτ[ησιν ε]ν πρ[υτα]νεί[ω, έ]ως [αν] ζ[η] και εν τοις αγώ[σι] εις π[ρο]εδρίαν [κηρύ]σσεσθαι ονομαστεί και δύο δ[ρ]αχμάς δίδοσθαι αυτώι εκάστης ημέρας μέχρι αν ζήι. Εάν δε ξένοςήι ο απ[οκ]τα[εί]νας, ταυτά δίδοσθαι αυτώ[ι] και πολίτης έστω [κα]ι ε[ις φυλ]ήν εξέστω αυ[τα]ώ[ι] εισελθείν ην αν βούληται. Εάν δε δούλος ήι ο [α]ποκτ[είνας, επί]τιμος [έ]στω και πολιτείας [μ]ε[τεχέτω κατά τον ν]όμον και τριάκοντα μνας λαμβανέτω παρά της πόλεω[ς] αυθημερόν ή τα[η Δευτέρα και, μέχρι αν ζη, εκάσ]της ημέρας λαμβανέτω δραχμήν. … της αρχής οι με … τάλαντον αργ]υρίου λαμβανέτ[ωσαν …] τριάκοντα μνα[ς] … τω πολίτη.

Όποιος σκοτώσει τον τύραννο ή τον ηγέτη της ολιγαρχίας ή αυτόν που προσπάθησε να καταλύσει το δημοκρατικό πολίτευμα, αν μεν ανήκει στην κατηγορία των πολιτών που δικαιούνται να ασκούν δημόσια αξιώματα, να λάβει από την πόλη την ίδια ημέρα ή την επόμενη, ένα αργυρό τάλαντο. Ο δήμος να φροντίσει να στηθεί χάλκινη η προτομή του, να σιτίζεται εφ’ όρου ζωής στο πρυτανείο, να έχει τιμητική θέση στους αγώνες όπου θα προσφωνείται από τον κήρυκα ονομαστί και όσο ζει να λαμβάνει δύο δραχμές την ημέρα. Αν ο φονεύσας είναι ξένος, εκτός από τα παραπάνω, να του απονεμηθεί επιπλέον η ιδιότητα του πολίτη και να εγγραφεί σε όποια φυλή θέλει. Αν ο φονεύσας είναι δούλος, να γίνει επίτιμος (πολίτης) και να μετέχει στα κοινά σύμφωνα με τον νόμο. Να λάβει δε από την πόλη, αυθημερόν ή την επομένη, τριάντα μνας, καθώς και μία δραχμή την ημέρα, εφ’ όρου ζωής.
___________________

[1] Ξενοφών, Ελληνικά ΙΙ, 3, 16: ώσπερ τυραννίδος,
[2] Αριστοτέλης, πολιτικά
V, VI, 8, 13076. Γ. Κοντογιώργης, La theorie des revolutions chez Aristote, 1978

24grammata.com/ αρχαιότητα

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Το βίντεο το βρήκαμε στο ΒΙΣΑΛΤΗΣ